söylediklerimden utanarak.

sana nasıl karşı koyabilirim, ne diyebilirim ki? ne kadar acımasız olabilirim. seni nasıl kırabilir insan? ama keşke biraz daha kendini benim yerime koyabilsen; kendimi senin yerine koyduğum gibi.

ağlarım bak günlerce.. bitmez. çocuk olurum gene, erkek çocuğu.. içimden dışıma çıkamayabilirim. daha geriye giderim bak, düşmem bi daha yollara.. göreceksin ki dünden gelen her misafir içimi yakıcak, o zaman telkin etmeye çalışma beni.

beni anladığın gün, gerçekten tanıdığın gün, gerçekten özgür bırakmak isteyeceksin. ama bir saatin bile yok ki zaman nasıl geçmiş.

ben dediklerini yapıcam elbet, söylediklerimden utanarak...

Susmayan İnsanlar..

konuşurlar, konuşurlar, konuşurlar...

ben, kendim

öyle bir noktada durdum kendime bakıyorum ki; herşeyi yapabilirim ya da hiçbir şey olamayabilirim.
deliler gibi ağlayabilir, ölebilir, kaçabilirim.
hırslanabilir, koşabilir, yükselebilirim.
aşık olabilirim,
yılları, yaşananları silip evime dönebilirim.
sivrilebilir, acımasızlaşabilir, kalp kırabilirim.
donup kalabilirim. günlerce, aylarca...
aşırı kilo alabilirim ya da çok zayıflayabilirim.
ressam ya da tenisci olabilirim, belki de yazar.
sarışın olabilirim,
evlenebilirim.
birilerini öldürebilirim.
yaşlanabilirim.
herkesi, herşeyi unutabilirim...